Wszyscy wiemy, że wyśmiewanie się z innych jest krzywdzące. A w szczególności dla osób, które tak naprawdę w ogóle na to nie zasłużyły. W ich gronie znajduje się Hélène, nieśmiała piątoklasistka, z której szydzi cała klasa. Ba, cała szkoła! Kiedy dziewczyna widzi napis na drzwiach toalety: „Hélène waży 100 kilo! Jedzie od niej oborą!” – co oczywiście nie jest prawdą – z pewnością nie jest jej łatwo. Jednak nasza bohaterka musi znosić takie męczarnie na co dzień. Hélène nawet nie chce patrzeć na twarze złośliwych rówieśników. Między innymi to właśnie dlatego chodzi ze spuszczoną głową.
Kiedy Hélène wraca ze szkoły autobusem, zawsze wyjmuje swoją książkę. Książkę Charlotte Brontë zatytułowaną „Dziwne losy Jane Eyre”. Bywają momenty, w których Hélène trudno jest oderwać się od świata książkowej bohaterki. Dziewczyna utożsamia się z Jane. Tak samo jak ona jest nieśmiałym dzieckiem, troszkę na uboczu. Jane – choć nie miała łatwego dzieciństwa – wyrosła na wspaniałą i mądrą kobietę. Ale czy Hélène na taką wyrośnie? Czy jej życie także będzie kolorowe? – te pytania wciąż nurtuje dziewczynkę. Niestety czasem musi oderwać się od cudownego świata książkowej bohaterki. W czytaniu przeszkadzają jej „koleżanki” z klasy. Znowu się z niej wyśmiewają. Wciąż im się to nie znudziło.
Na całe szczęście dziewczyna ma kochającą mamę. Mamę, która mimo natłoku obowiązków, do późnych godzin nocnych szyła swojej córce krynolinową sukienkę. Spełnienie marzeń Hélène. Pomarańczowa krynolinowa sukienka w różowe grochy. Kiedyś wszystkie dziewczyny z klasy nosiły taką sukienkę. Teraz nosi ją tylko Hélène.
Nadchodzi wiosna. Niekiedy jest tak piękna pogoda, że Hélène wraca ze szkoły do domu pieszo. Podziwia zieleń, która właśnie powoli się pojawia. Do domu zawsze przychodzi zziajana. Po przejściu takiego kawału drogi chyba może pozwolić sobie na kilka karmelków. Zjada je ze smakiem, co na chwilę pozwala zapomnieć jej o wszystkim. Teraz Hélène myśli tylko i wyłącznie o pysznym smaku karmelków! Ale niezbyt długo…
Pewnego dnia pani nauczycielka oznajmiła, że wszystkie piąte klasy jadą na obóz pod namioty. Jadą wszyscy. Hélène musi jechać, nie ma wyjścia. Piąte klasy przygotowują ogromną laurkę dla swoich dobroczyńców, dzięki którym wyjazd może się odbyć. Każdy się na niej podpisuje. Nadchodzi kolej na podpis Hélène. Kiedy dziewczyna odkłada długopis zauważa, że jest on cały mokry, a jej ręce są oblane potem. Wszyscy wiemy, dlaczego.
Co wydarzyło się na wycieczce? Czy wyjazd odmnieni Hélène? A może to Hélène odnajdzie kogoś, kto ją zrozumie i polubi taką, jaką jest? Gdzie Hélène spotka tytułowego lisa? Czy szare życie naszej bohaterki nabierze kolorów, tak, jak życie Jane? No właśnie, co stało się z książkową bohaterką? Odpowiedzi na te pytanie poznacie sięgając po „Jane, lis i ja”, znakomity komiks, który poruszy każdego, bez wyjątku. Tego jestem pewna!
Przyznam szczerze, że czytając (i oglądając) tę pozycję, musiałam sięgnąć po chusteczki trzy razy. Ale 'wzruszek’ (jak to mawia Mirellka von Chrupek) jest tutaj o wiele więcej. „Jane, lis i ja” to przede wszystkim pozycja o przyjaźni i jej braku. O wyśmiewaniu, szkolnym życiu nastolatki oraz o samotności i inności. Moim zdaniem, powinna to być lektura obowiązkowa. Dla małych i dużych. Nie mam ani pół cienia wątpliwości.
Komiks ten jest sprawką dwóch pań – scenografki Fanny Britt oraz rysowniczki Isabelle Arsenault. A skoro to komiks, to jest on oczywiście zapełniony ilustracjami. I to jakimi ilustracjami! Wiele z tych rysunków mogłabym sobie powiesić na ścianie pokoju. Komiks (w tym przypadku) to nie tylko ilustracje, to także tekst. Tekst, który trafia prosto do naszego serduszka. Podobnie jak rysunki. Nic dziwnego, że „Jane, lis i ja” pojawiła się na liście rekomendowanych książek w amerykańskich bibliotekach. To po prostu małe dzieło sztuki!
Sięgnijcie po tę pozycję. Poznajcie świat Hélène i Jane. Koniecznie!
