Mieszkają na trzech kontynentach – w Ameryce, Afryce i Azji. Ich siła polega na trzymaniu się w grupie, a tak właściwie to w hordzie. Pomysły tych zwierząt nie są niemądre nawet w jednym procencie. Często mówi się, że ogon to ich piąta kończyna. Patrząc na ich sposób poruszania się, naprawdę trudno się z tym nie zgodzić. To nasi najbliżsi kuzyni. Tak, teraz już wszystko jasne. Odchylmy lekkim ruchem dłoni liść monstery i zajrzyjmy do świata małp.
Nie jest tajemnicą to, że małpy dzielimy na rasy. Jedną z nich jest doskonale znany młodemu pokoleniu nosacz sundajski. Jak sama nazwa wskazuje, charakteryzuje się on naprawdę sporym nosem, który może liczyć nawet do dwudziestu centymetrów. Okazałym workiem pod brodą może pochwalić się gibon. Otóż wspomniany worek rozdyma się niczym balon przy wydawaniu odgłosów i staje się nawet większy od głowy. Nie odkryję Ameryki stwierdzając, że samce stroją się jak tylko mogą, aby samiczki poczuły do nich miętę. Uakari podrywają osobniczki na… pyszczki o kolorze krwistej czerwieni.
Energia w postaci pokarmu jest niezbędna do codziennego życia. Patrząc na świat małp, zdobywanie go nam, ludziom, może wydawać się niezwykle trudne. Makak krabożerny jest świetnym pływakiem i nurkiem, jego ulubionym przysmakiem są owoce morza. Natomiast kapucynka ukochała sobie kokosy. Aby dostać się do wnętrza twardego orzecha, rozbija skorupę kamieniem. Dżelady, znane z tego, że mieszkają w górach i na wyżynach Etiopii, uwielbiają soczystą, górską trawę.
Przyjrzyjmy się temu jeziorku, o tam, w oddali. To miejsce spotkań szympansów – małp nazywanych najmądrzejszymi, do czego w głównej mierze przyczyniła się Jane Godall. Dowodem niezawodnej inteligencji szympansów jest między innymi posługiwanie się patykiem tak sprawnie, jak człowiek łyżką. W ten sposób nasze małpki dostają się do wartościowych termitów ukrytych w termitierze. Ich uczucia także porównywane są do emocji ludzi. Zakochują się i obdarzają troską mniejsze osobniki, na przykład żółwie.
Wybierzmy się do dżungli. Tutaj mamy pełno atrakcji zarówno na górze, jak i na dole. Unieśmy nasz wzrok na korony drzew. Możemy zaobserwować tam gerezy, duki, wełniaki szare czy też wyjce. To właśnie one upodobały sobie te najwyższe partie drzew. Spójrzmy teraz nieco niżej. O, jaki potężny gibon! Dokładnie tak, jak jego siostry i bracia, technikę chodzenia, a nawet skakania, na gałęziach i lianach opanował do perfekcji. Zawodowi cyrkowcy nie mają z nimi szans. W oddali można dostrzec mistrzynię skoku w dal, gerezę abisyńską. A tuż pod nią spokojnie siedzą sobie dżelady. Hałas to przede wszystkim ich sprawka. Ale to tylko w ciągu dnia, nocą ich pyszczki nie wydają żadnych głośnych dźwięków. Skierujmy teraz nasze oczy na ziemię. W buszu ogromnych liści schowały się kapucynki. Kilka metrów dalej śpi goryl. Domyślam się, że za chwilkę się przebudzi, aby poszukać pożywienia.
Byliśmy już w ciepłym i gęstym buszu, więc zanurzmy się teraz… w wodzie. Gdy w Japonii pojawia się śnieg, małpy śnieżne czują się wyśmienicie. Mają gęste futro, które chroni je przed zimnem. Aby nie zamarznąć na kość, naszym małpkom pomagają także kąpiele w gorących zbiornikach wodnych nazywanych onsenami. Spędzają tam całe dnie! Małe makaki uwielbiają zabawy w śniegu. Szybko nawiązują także przyjaźnie z większymi osobnikami, jakimi są na przykład siki – jelonki. To właśnie one pomagają makakom przedostawać się z wody na ląd. W zamian za to otrzymują pożywienie i pielęgnację własnej sierści.
„W świecie małp” znajduje się tak wiele interesujących informacji, że wybór tych do recenzji był nie lada kłopotem. Dobrze, ale ja już nic więcej nie ujawnię! Reszta zostaje do samodzielnego odkrycia!
Nasza dzisiejsza pozycja to nie tylko wciągający tekst, ale także bogate ilustracje. A nawet pokusiłabym się o stwierdzenie, że rysunki odgrywają tutaj kluczową rolę. To sprawka Asi Gwis. Być może znacie tą panią z „Jaja”, o którym napisałam tutaj. Pani Asi udało się zrobić książkę, która zaspokaja umysł i zachwyca oczy osób w każdym wieku, dosłownie! To co, sprawdzicie?
